‘Zal ik je vertellen over het aanstaand sterven van dit lichaam? Nee, misschien moet ik dat niet doen, je zou er misschien van moeten huilen.’ Woorden van mij die afgelopen maandag online stonden op de website van ‘Vereeuwigd’ en dinsdag te lezen waren in het dagblad Trouw.
Vandaag waren we bij de oncoloog en en de neuroloog voor de uitslag van de MRI om te kijken of de chemotherapie van de afgelopen maanden effect heeft gehad. Hij vertelde mij helaas wél over het aanstaand stervan van dit lichaam, en ja, Lidewij & ik hebben er vreselijk van moeten huilen. Brullen en schokkend janken totdat de tranen branden op je wangen en ze schraal worden. Niet dat we hier geen rekening mee gehouden hadden maar dat ‘rekening houden’ doe je met je verstand en janken doe je met je gevoel vanuit je tenen. ‘Brace for impact’ werk in dit soort situaties niet, het komt onverdoofd binnen en dat doet dan pijn, echt pijn.
En toch…. (hoezo ‘En toch’ Edwin?) Ja toch, toch is die pijn, die tranen, dat brullen een uiting van liefde, liefde voor het leven, liefde voor mijn liefdevol gezin en liefde voor de weg die we ingeslagen zijn naar onze nieuwe stek ik Kattendijke.
Die zoute tranen gaan niet eens (meer) zozeer over het doodgaan maar wel over het Myrddin een vader gunnen, Lidewij een levenspartner en mijzelf het geluk dat ik in dit aangename leven gevonden heb. Dat alles gaat ergens de komende maanden in zijn huidige vorm wegvallen als dit lichaam, dat ik nu nog ‘ik’ noem, sterft en mijn diepste wezen een andere reis gaat maken. Een reis waarvan ik binnen mijn geloof richtingaanwijzers vind en waarin ik me ga laten verrassen door wat komen gaat. Een reis die ik vol vertrouwen aanga maar waarvoor ik liever mijn koffers een paar jaar later pas had willen pakken.
Maanden? Schreef ik maanden? Ja, 3 tot 6 maanden en geen zinvolle behandelingen meer in het vooruitzicht. Ik had het woord ‘uitbehandeld’ graag gehoord in de context van ‘geen verdere behandeling meer nodig, de chemo heeft z’n werk gedaan’ maar helaas, het is nu de andere kant van die lastige medaille die kanker heet.
En nu? Nu op weg naar de verhuizing naar onze droom in Kattendijke over twee weken en daarna als in een ‘last dance’ rustig aan op weg naar een verhuizing uit dit lichaam die ik vanuit dit aardse leven alleen moet gaan, maar me gedragen, begeleid en geliefd mag weten door dat waar we alleen uit voortkomen en waar ik met goede moed en vol vertrouwen naar terug zal keren.
Mooie dag allemaal, pluk ‘m nu, straks komt later wel. Het ga jullie allen goed. Laat vooral een reactie achter op dit blog als je je hiertoe geroepen voelt, ik lees ze met veel plezier en dankbaarheid.
🖖 Live long and prosper 🖖
Edwin
🖖HoiEdwin 🖖 
Ik ben er helemaal stil van Edwin. En ontroerd door de wijze waarop je dit zware bericht schrijft. Ik wens je in alle opzichten een mooie verhuizing toe. De dagen worden weer korter en de gezellige tijd met kaarsen op tafel en jouw zo geliefde kerst komen er aan, ik zal aan jou en je gezin denken als ik weer een kaars aan steek en wens jullie die warmte toe. Ik twijfel er niet aan dat je alle warmte ontvangt!
Groet en een linkerhand van Lisa
LikeLike
Dank voor je kaars, de warmte ervan verwarmt me idd. Verwarmde groet met ook mijn linkerhand, Edwin 🖖
LikeLike
Heb alleen maar tranen, geen woorden. Sorry lieve vriend.
LikeLike
Veel dank voor je tranen vriend, ik weet waar ze vandaan komen; uit een prachtig warm hart🙏🏻
LikeLike
Om stil van te worden… Hopelijk wordt de last dance gedanst op een heeeeel lang nummer. Sterkte.
LikeLike
Hallo Edwin,
We kennen elkaar niet maar je kwam in het verleden regelmatig met je vrouw en zoon lunchen of koffie drinken in Nummer 9 waar ik werk.
Ik kwam je verhaal tegen op facebook en ik herkende je gezicht dus uit nieuwsgierigheid ben ik verder gaan lezen.
Ik wil jou en je familie ongelofelijk veel sterkte en kracht toewensen.
Hopelijk is het je gegund dat je de tijd krijgt een laatste mooie waardevolle periode met je gezin door te brengen.
Tijd krijgt een heel andere benaming en word een kostbaar iets.
een warme groet van Isabelle
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Isabelle, je schrijft ‘hopelijk’ maar gelukkig is deze periode nu al een waardevolle periode met een diepgang die een waar geschenk is.
LikeLike
Wat moet je hierop nu zeggen. Zwijgen is soms ook goed! Biddend bij je (jullie)!
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Edwin al geruime tijd lees ik je berichten met een gevoel van bewondering voor je sterkte en hoop in det ondergaan van deze vreselijke ziekte. Met weemoed denk ik nog steeds terug aan jou tijd in actieve dienst bij de Brandweer en je enthousiasme voor deze taak en de dingen die jij hebt gedaan. Als collega brandweerman was ik zeer geschokt van je ziekte en het feit dat jij steeds zieker werd en nu na je laatste bericht gelezen te hebben je dood nu echt in de ogen kijkt en hier niet van kan wegrennen zodat je een nog langer leven kan genieten met je vrouw en kind. De dood is voor ons allen onvermijdelijk maar het het is oneerlijk dat deze zo vroeg komt voor je je leven voltooid hebt. Woorden schieten me verder tekort. Mijn gedachten zijn bij jou de komende periode.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Jack, fijn van je te horen en dank voor je ‘geraakt zijn’. 🙏🏻
LikeLike
1. Onvergetelijke herinneringen aan jou als docerend-student CTV Goes, Edwin.
2. Voor mij ben je een spiritueel licht, mede door jouw leerzame interventies.
3. Je innemende en kranige persoonlijkheid maken van mijn pijnlijke grimassen nu een stemmige glimlach.
4. Het geluk dat je jouw dierbare naasten gebracht hebt en
5. de stijl waarmee je medemensen geraakt hebt,
6. zullen eeuwig blijven bestaan – doodgewoon omdat je zo geliefd bent.
7. Ik doe mijn ogen dicht en ik zie jou,
8. ik prevel jouw naam en ik hoor je
9. en als ik je nu hartelijk groet, voel ik je troostende handdruk.
10. Een heel zachte nacht mijn ex-studiegenoot en held!
LikeGeliked door 1 persoon
Wauw Bill, wat een hartverwarmende woorden. Je schrijft ‘ik prevel je naam’, prevel Zijn naam en bid voor mij dat ik zachtjes mag gaan en vol vreugde, vervuld van liefde en gelouterd door de lessen die het leven me geleerd heeft mag aankomen in Zijn Vrede🙏🏻
LikeLike
goede reis naar een behouden aankomst, Heleen
LikeGeliked door 1 persoon
Jouw woorden zoeken een weg in mijn lijf, waar ze rustig blijven liggen om de diepte te voelen, de kracht, de zachtheid, de inspiratie, het verlangen, het verdriet, het vertrouwen en de verbinding. Bleef jij maar lang leven om zulke woorden de wereld in te sturen! Wat ben ik blij met de woorden die al verankerd liggen in mijn lijf en mijn ziel. Edwin, heel veel dank daarvoor!
LikeLike
Zo graag gedaan lieve Heleen. Het vreemde, of misschien wel het mooie is dat die mooie woorden er helemaal niet waren als ik lang mocht blijven leven, ze zijn er juist in deze context, daarin vinden ze hun bedding en komen ze naar me toe en via mij naar jou, mooi mens💝
LikeLike
Hoi Edwin, het verdriet, het vertrouwen van de weg die je gaat en jouw wijze woorden aan het eind van jouw stukje raken me allemaal. Ik wens je nog veel mooie momenten toe met de mensen waarvan je houdt. Goede reis!! Warme groet Tineke
LikeLike
Dank je wel Tineke, fijn dat je een open hart hebt dat in staat is geraakt te worden, het toont daarmee een ‘open’ mens, dank daarvoor.
LikeLike
Beste Edwin,
Je verhaal voor Vereeuwigd heeft me getroffen en inspireert me.
Daarbij aansluitend kan ik nu, na dit bericht, alleen maar stil zijn en jou en je geliefden heel veel goeds toewensen.
LikeLike
Dank je wel voor je stilte Geneviere, ze is me dierbaar
LikeLike
Hallo Edwin, we kennen elkaar niet maar we stonden vorige week samen in de Trouw. Wat kun jij mooie woorden geven aan een woordeloos verdriet. Ik hoop dat je dans met de dood een langzame intieme wals zal zijn, met je dierbaren dicht bij je. Veel moed gewenst.
Sanne
LikeLike
Mmmmmm, da’s mooi, ‘een langezame intiem wals’, ik sluit mijn ogen en stel me al biddend voor dat het zo mag zijn en dat de muziek heel zachtjes langzaam, bijna niet waarneembaar zachter wordt, steeds een beetje zachter waarna de laatste tonen met een liefdevolle glimlach uitdoven in de zachte vredige stilte……
LikeLike
Dank voor deze prachtige woorden die mij nederig doen voelen in dankbaarheid voor het leven dat mij nog toelacht. Als mantelzorger voor mijn terminale broertje tot grote steun er niet alleen voor te staan. Doodgaan kan iedereen zei rene Gude( vader des vaderlands) Maar het leven loslaten dat is de grootste opdracht die ieder mens op zijn eigen wijze verwerkt. Ik wens je daarom een waardig loslaten in nabijheid van geliefden!💋🙏🏻
LikeLike
Hallo Edwin,
We hebben al een tijdje geen contact gehad.
wat een verdrietige boodschap.
en wat een moed
om voluit te reageren met verdriet
opdat er dan ruimte ontstaat
tussen de tranen door
voor kleine intieme vreugde momentjes
Ik wens je er nog velen.
warme groet
Evelien
LikeLike
Hoi Evelien, ’t was met m’n aangetaste geheugen even zoeken maar ik heb je gevonden en weet weer wie je bent🤔.
Dank je wel voor je warme woorden🙏🏻. Gelukkig ben ik (nog) steeds goed in staat om je woorden ‘omgekeerd of andersom’ te leven.
Er zijn geen kleine intieme vreugdemomentenjes tussen de tranen door maar juist vele vele intieme vreugdemomentjes met daar tussendoor zo af en toe een (stevige) traan. Dat het tot in het ‘laatste vaarwel’ zó mag blijven.
Warme groet, Edwin
LikeLike
Phoeh, wat een oprecht stuk over een moment dat we allemaal niet hopen mee te maken. Ik ben onder de indruk en jank van binnen met jullie mee.
Ik hoop dat je de opleiding levensgenieter nog goed weet te volbrengen. Liefs voor jou en je gezin. Karinda
LikeLike
Dank je wel voor je tranen Karinda, ik herken hun essentie en dat is de liefde. Die opleiding volbreng ik elke dag, elke avond opnieuw haal ik mijn diploma💪🏾 en elke ochtend opnieuw ga ik voor het eerst naar school om te leren😉. Warme groet, Edwin
LikeLike
Wat goed, mooi en duidelijk beschreven. Heel veel sterkte!
LikeLike
Hemel! Ik was niet bijster bij met bijlezen, maar dan ineens stuit ik op dit bericht. En ik weet hier gewoonweg niets op te zeggen, omdat het voelt alsof alles wat ik zou kunnen of willen zeggen tekortschiet of ongepast lijkt. Misschien zijn er voor sommige dingen geen woorden, of maar zo zelden juiste woorden. Heel veel sterkte gewenst, voor jou en je dierbaren, in deze zware tijd!
Als alles is gezegd, dan kun je misschien maar beter zwijgen,
want in de stilte hoeft niet ieder woord per se zijn zin te krijgen…
LikeLike