Lights will guide you home

Lights will guide you home✨.

Ken je dat heerlijke nummer ‘I will fix you’ van Coldplay? Zo’n nummer dat zich zo lekker in je hoofd weet te nestelen en door de dag heen kleine stukjes loslaat in je brein waardoor de woorden een steeds diepere lading krijgen en je brengen naar een stukje van jezelf dat aandacht nodig heeft en behoefte heeft aan juist die woorden die op dat moment zo lekker rustig door je brein drijven.

Lights✨ will guide you home, en dat in de lekkere trage melodie waarin het gezongen wordt. Nadat een vriendin me het nummer weer eens deed herinneren dreven deze woorden rustig door mijn brein. Het is een zin zonder vraagteken. Geen hopen, geen vragen, niet eens een verlangen of een behoefte maar een ‘weten’, een ‘rotsvast geloven’ of nog beter, een ‘vertrouwen’ dat er straks, als ik dit aardse leven aan het verlaten ben, lichtjes✨ klaarstaan om me thuis te brengen, me zachtjes de weg te wijzen👈 naar daar waar ik heen mag gaan, waar ik in essentie nooit écht van weg ben geweest, wat nooit van mij weg is geweest maar waar ik nu zonder de balast van dit ‘ik’ dat ik ‘ik’ noem(de) naar toe mag gaan om er vredig in op te gaan😍.

‘I will fix you’, de titel van dit nummer dreef ook rustig rond en hoewel ook dit een zin zonder vraagteken in het nummer is, vormde dat vraagteken zich wel. I will fix you? Maar waarom dan😳? Wat moet er gefixed worden dan? Langzaam kauwend op deze zin, op deze vraag, komt het woord ‘tevreden’ bovendrijven. ‘Tevreden’, er is helemaal niks meer te ‘fixen’, ik ben, net als jij, al ‘gefixed’, helemaal ‘ok’ en voldaan. Ik typte eerst de zin ‘ik ben tevreden’ maar het stukje ‘ik ben’ klopt niet. Er is alleen maar dat ‘tevreden’, een zachte rust die zich soms in alle lagen van mijn wezen nestelt om me dan een gevoel te geven dat voor mij volledig klopt en tegelijk volledig in tegenspraak lijkt met de vaak heftige emoties die de woorden ‘kanker’ en ‘doodgaan’ gewoonlijk oproepen. ‘Te’ is nooit goed en het woordje ‘en’ betekend vaak hetzelfde als ‘maar’. Haal het ‘te’ en het ‘en’ weg en het woord ‘Vrede’ blijft over. Een woord dat mij als voormalig blauwhelm☮️ na aan het hart ligt en nu onderdeel van me geworden is op een manier die ik niet had kunnen bedenken, hooguit heb durven vermoeden en nu vanuit dat lichtje in mezelf dat ook in jou leeft (écht waar❣️) naar de oppervlakte is komen drijven om er naar ik hoop, verlang en bid🙏🏻 een plekje heeft gevonden waar het tastbaar blijft totdat ik er na dit aardse sterven rustig in op mag gaan.

En dat sterven Edwin, ‘Waar op de route ben je?’ is soms de oprecht gestelde en vaak onuitgesproken vraag? De boodschap ‘3 tot 6 maanden’ is inmiddels ruim 3,5 maanden oud dus de ondergrens heb ik toch maar weer gehaald💪🏾. De tumor blijft vocht aanmaken en de medicatie💊 om dit vocht uit mijn brein te halen is inmiddels verdrievoudigd wat laat zien dat de groei langzaam maar gestaag doorgaat. Hoe snel of hoe langzaam het nu gaat, het gaat zoals het gaat en of ik dat ‘snel’ of ‘langzaam’ vind gaan, is vooral iets dat in mezelf zit en ik neem het zoals het komt en daarmee gaat het niet ‘langzaam’ of ‘snel’, het gaat gewoon zoals het gaat, zo gaat het zonder daar verder nog iets van te vinden. Voor mij is het een hopen, een bidden dat ‘ik’ die geestesgesteldheid bij me weet te houden, dat de tumor wegblijft van dat deel van mijn brein dat me anders zou kunnen laten voelen en dat ik in deze vrede de Vrede die met een hoofdletter geschreven wordt, als het tijd is, als het ‘Uw wil geschiede’ daar is, zachtjes onder de begeleiding van ‘the 🕯lights that will guide me home’ binnen mag gaan.

Mooie dag allemaal, pluk ‘m nu, straks komt later wel. Het ga jullie allen goed. Laat vooral een reactie achter op dit blog als je je hiertoe geroepen voelt, ik lees ze met veel plezier en dankbaarheid.

🖖 Live long and prosper 🖖

Edwin