Winds of Change

Nog niet zo lang geleden schreef ik het blog genaamd ‘Lights will guide you home’😇. Een optimistisch blog waarin ik niet kon voorzien hoe snel de ‘winds of change’ door ons leven zouden razen🤔. Afgelopen vrijdag was het zover. Na een gezellige avond met een paar vrienden bleek de tumor een nieuwe plekje in mijn hoofd gevonden te hebben om tegenaan te duwen. Dit plekje bleek de ‘spuugreflex’😱. En daar gingen we dan🤭…..Ik bespaar je alle detail graag maar het was elk kwartier raak😳. Niet misselijk maar elk kwartier moeten spugen🤢 en ondanks dat ik mijn lichaam nog in redelijke conditie heb, houd je dat niet lang vol. Na een paar uur deed alles in mijn lijf pijn😫 en stonden we als gezin uiteraard ook flink op de kop. De HAP-art erbij en die wist met een flinke doses medicatie💉 de situatie enigszins te stabiliseren en bracht tegelijk een duidelijke boodschap. Hij maakte ons kraakhelder dat deze situatie nu wel weer houdbaar leek maar het een volgende keer, en die keer komt bij een groeiende tumor met zekerheid, óf ernstiger kan zijn óf met medicatie niet onder controle te krijgen is en het dan al heel snel onhoudbaar is in een huiselijke situatie. Hij adviseerde ons om z.s.m. te kiezen voor een hospice en hij was gelukkig ook nog in staat de plaatsing hoog op de wachtlijst desgewenst direct in gang te zetten.

Nadat de situatie de volgende dag onder het genot van een hele hoop pillen💊 stabiel bleef daalde de boodschap bij ons als gezinnetje rustig in. Ieder met onze eigen hoop🙏🏻, verlangens, angsten😨, onzekerheden😥 en nog zo veel meer 💕emoties. Al snel was het ons helder dat dat de arts wijze woorden sprak en dat het verstandig is z.s.m. gebruik te maken van de mooie diensten van het hospice🏡 en het is inmiddels zover dat zodra er een plek vrij komt, deze voor mij bestemd is.

We zijn inmiddels al even wezen kijken en kennismaken in het hospice en het is een raar en tegelijk prettig beeld dat het een ‘thuis’🏡 is waar je bent als ‘thuis’ en dus niet alleen doodziek hoeft te zijn. Sommige mensen komen er binnen en sterven snel, anderen reiden er heen met de eigen auto, beleven daar hun laatste maanden en gaan er zo af en toe nog op uit. Ik hoop, bid🙏🏻 en wens daar ergens tussenin uit te komen. Op m’n fietsje🚲 die kant op om zo, in de tijd die ik daar nog mee mag maken, totdat ‘the lights✨ will guide me home’, vrij te zijn om helemaal daar te ‘zijn’ en er ook nog ff op uit te kunnen gaan met iemand die een lekkere bak☕️ met me gaat drinken in de stad, een lekker eind lopen👣 of anderszins actief blijven voor zover dit aangename doch zieke lichaam dat toelaat.

Kort en goed; na een paar heftige dagen samen👪 een keuze gemaakt die voor ons drieën goed voelt en nu rustig afwachten tot het zover is om die kant op te verhuizen.

En hoe dat voelt? Het voelt als gezegend😇 te leven in een land waar deze liefdevolle voorziening beschikbaar is. Het voelt als die paar woorden ‘Pax et Bonum’ die onder mijn e-mails staan. Vredig, wetende dat ik door deze weg te gaan bijdraag aan een geleidelijke overgang, noem het een ‘wennen’, voor mijn gezin richting mijn sterven. Vredig, omdat het de ‘stress’ van allerhande medische verslechteringen letterlijk uit huis haalt en weghaalt van de direct leefomgeving van mijn gezin en daarmee ook altijd onder de hoede ben van paraat staande🙏🏻 medische verzorging🤒. Het voelt dankbaar wetende dat het hospice drijft op betrokken vrijwilligers die er voor gekozen hebben hun  energie en hun liefde💝 te besteden aan medemensen die stervende zijn. Het voelt ‘tevreden’ om de laatste stappen👣 in dit leven op deze manier te mogen zetten. En ja, er is soms ook even verdriet😥 maar niet hierom, dit voelt kalm, vredig, blijmoedig, weltevreden, gebalanceerd, warm en daarmee iets om naar uit te kijken en naar ik voluit verwacht en op vertrouw, iets voor mijn naasten om ook straks, na mijn overgaan, vredig, warm en liefdevol op terug te kunnen kijken🙏🏻

Dat is het voor nu, als het telefoontje van het hospice en daarmee mijn enalaatste ‘verhuizing’ komt horen/lezen jullie het wel.

Mooie dag allemaal, pluk ‘m nu, straks komt later wel. Het ga jullie allen goed. Laat vooral een reactie achter op dit blog als je je hiertoe geroepen voelt, ik lees ze met veel plezier en dankbaarheid.

🖖 Live long and prosper 🖖

Edwin