Lieve mensen, vannacht rond 1 uur is Edwin overleden.
Sinds gistermiddag hebben we gewaakt bij hem, alle signalen waren er dat hij snel zou gaan sterven, oppervlakkige ademhaling, zwaar reutelen, koude handen, blauwe lippen….. Eind van de avond zijn we naar huis gegaan om te rusten, maar vannacht ging de telefoon, hij was er stiekem tussenuit geknepen. Toen ik rond half 2 vannacht samen met zijn maat bij hem kwam oogde hij ontspannen, eindelijk rust op zijn gelaat.
De laatste dag bij hem was voor mij heel bijzonder en intiem. Ik vond het stiekem best eng om hem aan de palliatieve sedatie te zien liggen. De eerste dag durfde ik amper om het hoekje te kijken en vroeg de verpleging of een vriend even bij me te blijven. Maar gisteren gebeurde er iets, ik wilde toch graag bij hem zijn en me even verbinden met hem om echt goed afscheid te kunnen nemen. Voelde dat ik mijn hoofd op zijn wang wilde leggen, ook al vond ik dat eng. Toch gedaan en wat voelde dat fijn. Ik voelde de warmte van zijn wang tegen de mijne, het voelde vertrouwd en hoorde hem zachtjes reutelen onder me. Het zachte reutelende geluid bracht me tot rust. De rest van de middag heb ik onverstoorbaar aan z’n bed zitten waken, hem knuffelend en kussend.
Tot ik voelde dat ook mijn zoon me nodig had en richting huis gegaan om tijd met hem door te brengen.
Vannacht het telefoontje, hij is niet meer…. zijn gelaat toont rust, eindelijk rust, eindelijk geen pijn meer, vrede. Ik voel dat het goed is zo, al zal ik hem waanzinnig gaan missen.
Ik voelde dat ik zelf de laatste zorg wilde verrichten en dat heb ik vannacht gedaan. Had het me een maand geleden gevraagd en ik had resoluut nee gezegd, maar nu, na de ervaring van die ochtend voelde ik dat ik het moest doen en ik voel me heel dankbaar dat ik het heb gedaan. Wat een bijzondere vorm van liefde en verbinding om je lief deze laatste zorg te mogen geven. Ik voel me heel diep verbonden.
Voel me dankbaar, dat ik deze lieve man gekend heb, dat ik zijn vrouw mocht zijn, dat hij de vader van mijn zoon is. Wat een bijzondere man was hij. Met z’n blote voeten lopen (ook in de stad), of zijn maffe 5vinger shoes, zijn sungasing, en nog zoveel meer mooie en bijzondere kenmerken, hij was altijd 100% zichzelf. En daarmee inspireerde hij anderen dit ook te doen. Wat een mooie man was dit. Hij gaat gemist worden.
Zodra ik meer informatie heb over de uitvaart, horen jullie van me.
Liefs Lidewij  💕
đź––HoiEdwin đź–– 
Hem nooit ontmoet, maar wel zijn blogs gevolgd. Een onvergetelijk mens! Heb veel gehad aan zijn ontboezemingen. Teruggekeerd naar waar hij vandaan kwam!
Bijzonder Lideweij dat je dit met ons wilt delen.
LikeLike
Lieve Lidewij,
wat ben ik blij voor jou dat jij deze intense ervaring mocht ondervinden, ik weet als geen ander hoe dit voelt en wat jij gevoeld hebt.
Ik wens jou en jou zoon heel veel sterkte in de tijd die nu aanbreekt, het alles een plek te moeten geven, neem jou en jou zoon de tijd die jullie hiervoor nodig hebben, en doe het op jullie eigen wijze zo blijft het gevoel wat jij in de laatste dagen hebt mogen ontvangen een trouwe begeleider voor de toekomst.
Liefs Simone
LikeLike
Een bijzondere en inspirerende collega heeft zijn vrede gevonden. Daar intens naar toe geleefd. Heb zijn blogs altijd trouw gevolgd en waar ik dat nodig vond van een reactie voorzien. Voor zij die achter blijven is er de troost, dat zijn lange weg is geëindigd. Ik wens een ieder veel sterkte toe voor nu en naar de toekomst, in de tijd zonder een “levende” Edwin, maar in gedachte zal hij altijd aanwezig zijn en blijven.
Leo de Jonge
LikeLike
Wat een mooi en bijzonder verhaal dat je met ons deelt!
Ik ken jullie alleen via het blog en op die manier heb ik meegeleefd!
Edwin was een bijzonder mens! Dank je wel dat ik vanuit de verte mocht mee leven.
Sterkte voor de komende dagen en de tijd daarna!
LikeLike
Hoi Edwin,
In de 3,5 jaar die we samen hebben gewerkt als ‘beroeps’ bij de brandweer heb ik je leren kennen als een bijzonder mens. Bijzonder bijzonder, jij die me de helicopterview leerde reed de veters uit mn schoenen als we elkaar tegenkwamen bij de molen. De collega die energie accepteerde zoals die kwam elke speech tot in detail had voorbereid. En toen ik je een tijd geleden zag lopen op blote voeten deed me dit meteen terugdenken aan je dienstschoenen, die waren altijd tot in perfectie gepoetst. De man van de Ă©Ă©nvoud die terloops vroeg of de collega officier een verticale of horizontale instromer was. Ik dacht je te begrijpen maar heb nooit begrepen waarom ik je niet beter kon begrijpen. Dat maakte dat ik je bijzonder bijzonder vond. Vaak aan je gedacht, met respect hoe je alles zag en beleefde. Ik wens je een fijne reis naar een nieuw begin. Je hebt Lidewij en Myrddin vast genoeg kracht gegeven om op eigen kracht verder te gaan. XXX
LikeLike
dankjewel voor je mooie herinneringen John, blijft fijn om te horen en halen bij mij ook weer herinneringen boven..
LikeLike
Lidewij en Myrddin,
Gecondoleerd met het overlijden van Edwin. Ik wens jullie veel sterkte toe in deze dagen en natuurlijk ook in de periode na de begrafenis als de leegte er helemaal aanwezig is. Geen bezoekjes meer bij hem. Weet in iedergeval dat onze Redder en Herder ook jullie wilt en zal ondersteunen en troosten.
Dirk Jan Bestman
LikeLike
Beste Lidewij,
Een aantal jaar geleden kwam ik bij jullie om foto’s te maken bij een artikel voor de PZC wat Luc oggel geschreven heeft.. Het maakte indruk op me jullie te zien, maar ook vooral door de rust en warmte die jullie uitstraalde.. Ik wil je veel sterkte wensen en hoop dat je rust vind in dit stuk en mooie herinneringen koestert.
Hartelijke groet Mechteld Jansen
LikeLike
Ja dit stukje hebben we nog steeds, heel blij met de foto waar hij zo stralend op staat. Dankjewel voor je reactie
LikeLike
Fijn dat ik Edwin heb mogen leren kennen als bijzonder mens en plezierige collega. Heel veel sterkte gewenst voor allen die hem moeten missen, in het bijzonder zijn eigen gezin, familieleden en vrienden. Hij laat een onuitwisbare herinnering achter.
Rob Swinkels, teamleider vakbekwaamheid Brandweer Brabant-Noord
LikeLike