Overstag

Overstag, het over de andere boeg gooien, woorden die passen bij wat er in me omgaat. Een razende kolk van emoties als teleurstelling, hoop, vastberadenheid, niet op willen geven, lef hebben, en ook nog flarden dankbaarheid🙏🏻 ertussendoor gemengd. Dit is wat rest na gisteren, de dag dat we de uitslag van de MRI weer ‘ontvangen’ hebben, of zoals het voelt; in ons gezicht gesmeten kregen….😤

De tumor lijkt eigenwijzer dan ik zelf ben en blijft dus maar groeien😪. De weg die we begin dit jaar ingeslagen zijn, blijkt dus voor de 3e MRI op rij niet aan te slaan😱. De arts heeft een vurig pleidooi gehouden voor toch weer een ronde chemotherapie en hij had tot mijn schrik en ontzetting sterke argumenten die ons deden twijfelen😳. De chemo heeft de vorige keer z’n werk gedaan en blijkbaar is de genetische samenstelling van ‘mijn’ tumor zodanig dat deze chemo💊 z’n werk doet en daarmee een flinke kans heeft dat nogmaals te kunnen doen. Maar dokter, vorige keer was het zo zwaar hoor ik mezelf tegensputteren. En het was natuurlijk loodzwaar omdat m’n geur en smaak vervormd werd maar tegelijkertijd hing ik niét al spugend boven de pot. En ook hier weer een goed tegenargument; dit keer heb ik niét net een zware operatie en een intensieve periode van bestraling achter de rug en ook de 1e klap van de hamer (een maand lang dagelijks chemo) is nu niet nodig. Kortom; mijn uitgangspositie is een stuk beter.

En tja, daar zaten we dan even later in de wachtkamer van het ziekenhuis elkaar diep in de ogen te kijken. Wat vind jij, vroeg mijn engel? Wat ik vooral voel is dat ik nog nooit in mijn leven heb opgegeven en alles in me roept en schreeuwt dat ook nu nog niet te doen. Niet tegen de klippen op als het einde onherroepelijk in zicht is maar zover is het nu nog niet. Een realistische kans (géén zekerheid dus) op nog een aantal jaren in relatief goede gezondheid met mijn dierbaren👪, familie en vrienden is een kans die ik niet wil en van mezelf ook niet mag laten schieten.

Stapje voor stapje en soms schoorvoetend zijn we dus overstag gegaan en ga ik de arts over een paar uurtjes vertellen wat deze dag bedenktijd heeft opgeleverd en dat ik (lees: we👫) weer aan de chemo💊 gaan en dat met goede moed en opgeheven hoofd ga doen💪🏾.

Bang? Och man, zó bang, zó ontzettend bang en tegelijk eigenwijs optimistisch, hoopvol én dankbaar dat het gewoonweg ‘kan’ in dit land en dat ik me sterk goed voel en enorm gesteund voel om dit aan te kunnen, te durven en te mogen gaan🙏🏻.